Onder de bomen, in het zachte groen
vonden wij rust, een plek om niets te doen.
Stroomaf, zo werd het kamp genoemd.
Waar stilte en kalmte om ons heen woonden.
In Wellin, ver van het alledaagse geluid,
lieten we zorgen en drukte achter ons uit.
Elke stap die we zetten, bracht ons meer,
naar een rust, diep vanbinnen, keer op keer.
We luisterden naar de fluistering van de wind,
vonden vrede die ons verbindt.
Door stil te zijn, door adem en tijd,
werd ons hart licht en onze geest bevrijd.
Of het nu wandelen was of gewoon zijn,
Elke manier bracht ons dichterbij het fijn.
In de natuur, in de stilte om ons heen,
voelden we ons sterk maar ook sereen.
Dank aan de plek, en aan elkaar
voor de rust die we vonden, zo wonderbaar
Stroom af was meer dan slechts een kamp
het was een reis naar mijn innerlijke lamp.
E.D. - Jongere (16 jaar) schreef een gedicht over haar ervaring aan het programma 'Stroomaf'.